Yargıtay 12. Hukuk Dairesi’nin gündemine de yansıyan olayda, ev sahibi ile kiracı arasında önce 2005’te, ardından 2012’de olmak üzere iki kez tahliye taahhütlü kira sözleşmesi imzalandı.
Kiralama süresinin uzatılması, yeni dönemlerin fiyatlarının belirlenmesi ve değişen kurallara uyum sağlanması amacıyla düzenlenen kira sözleşmesinde kiralama süresi 3+2 yıl olarak belirlendi. Kiracı sözleşme bitiminde evi boşaltmayınca ev sahibi tahliye taahhüdüne istinaden icra takibi başlattı.
Söz konusu tahliye taahhüdünün uygun olmadığı gerekçesiyle icra takibi durdurulunca konut sahibi icra mahkemesine başvurarak tahliye talebini tekrarladı. Yerel mahkeme itirazı yerinde görmeyince dosya Bölge Adliye Mahkemesi’ne geldi. Mahkeme, taraflar arasında 2012 yılı başı ile birlikte 3+2 yıllık dönemsel kira sözleşmesi yapıldığını ve karar sonunda kiracının taşınmazı boşaltarak başkasına devretmesine karar verildiğini hatırlattı. koşulsuz sahibi.
Ev sahibinin hakkını bulan mahkeme, taraflar arasındaki sözleşmenin tahliye sözleşmesi niteliğinde olduğuna karar verdi. Kiracı karara itiraz edince Yargıtay 12. Hukuk Dairesi belgenin itiraz incelemesini yaptı. Bölge adliye mahkemesinin kararını bozan Daire, ibra taahhüdüne tahliye tarihinin açıkça yazılmasının zorunlu olduğunu belirterek, belirli bir tarih içermeyen ibra taahhütlerinin geçersiz olduğuna karar verdi.
